โฟร์มายด์ส

มันคืออะไร

ไขมันพอกตับ คือ สภาวะที่มีไขมัน โดยเฉพาะไตรกลีเซอไรด์ เข้าไปอยู่ในเซลล์ตับมากกว่า 5-10% ของตับโดยน้ำหนัก ส่วนใหญ่จะพบในคนที่เป็นโรคอ้วน ผู้ป่วยเบาหวาน และ ผู้ที่ดื่มสุราเป็นประจำ

ทำไมต้องสนใจมันด้วย

ที่ต้องสนใจก็เพราะว่าไขมันพอกตับสามารถนำไปสู่ภาวะตับวาย ตับอักเสบ ตับแข็ง หรือมะเร็งตับได้ และอาการของมันไม่ได้แสดงให้เราเห็นได้ง่ายๆ แต่จะเจอะเจอมันจากการตรวจอัลตราซาวด์ ตรวจคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ตรวจเลือดดูค่าเอนไซม์ของตับ ระดับน้ำตาล ระดับไขมัน รวมถึงการเจาะชิ้นเนื้อตับมาตรวจเท่านั้น

ความรุนแรงของมันเป็นอย่างไร

ความรุนแรงของสภาวะไขมันพอกตับขึ้นอยู่กับระยะที่เป็น โดยการดำเนินโรคแบ่งได้เป็น 4 ระยะ ได้แก่

• ระยะแรก เป็นระยะมีไขมันก่อตัวอยู่ในเนื้อตับเล็กน้อย ซึ่งไม่ก่อให้ตับมีการอักเสบ หรือพังผืดเกิดขึ้น
• ระยะที่สอง เป็นระยะที่ตับเริ่มมีอาการอักเสบ โดยในระยะนี้ถ้าไม่ควบคุมดูแลให้ดี และปล่อยให้การอักเสบดำเนินไปเรื่อยๆ เกินกว่า 6 เดือนอาจกลายเป็นตับอักเสบเรื้อรังได้
• ระยะที่สาม เป็นระยะที่ตับมีอาการการอักเสบอย่างรุนแรง ทำให้เกิดพังผืดในตับ เซลล์ตับจะค่อยๆ ถูกทำลาย
• ระยะที่สี่ เป็นระยะที่ตับถูกทำลายไปมาก ทำให้ไม่สามารถทำงานได้เป็นปกติ ตับแข็ง และอาจกลายเป็นมะเร็งตับในที่สุด

ระยะเวลาในการพัฒนาแต่ละขั้นจะเป็นไปอย่างช้าๆจนเราไม่รู้ตัว จากระยะหนึ่งสู่ระยะหนึ่งอาจใช้เวลานับ 10 ปีก็เป็นได้

มันเกิดจากอะไรได้บ้าง

ไขมันพอกตับเกิดได้จาก การมีปริมาณน้ำตาลส่วนเกินในร่างกายมากเกินไปจนตับนำไปสร้างเป็นไขมัน(lipogenesis) โรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง โรคไวรัสตับอักเสบบีและซี การรับประทานยาบางชนิด เช่น ยากลุ่มสเตียรอยด์ ยากลุ่มฮอร์โมนทดแทน และการมีไขมันในเลือดสูงซึ่งมักจะเกิดขึ้นกับคนที่มีอายุประมาณ 45 ปีขึ้นไป เนื่องจากอัตราการเผาผลาญอาหารเริ่มลดลง

ความเสี่ยงที่จะเป็น

ถึงแม้ว่าอาการไขมันพอกตับจะสังเกตเห็นได้ยาก แต่ก็มีหลักเกณฑ์ทางการแพทย์เบื้องต้นเป็นสัญญาณที่อาจบ่งชี้ว่าตับของคุณเริ่มมีปัญหา ดังนี้

• มีน้ำหนักมาก และมีไขมันสะสมที่หน้าท้อง ลดน้ำหนักอย่างไรก็ไม่ลง
• มีระดับคอเลสเตอรอล และไตรกลีเซอไรด์ในเลือดสูง
• เป็นเบาหวาน
• รู้สึกเหนื่อย และอ่อนเพลีย
• รู้สึกเจ็บตึง ๆ ที่ชายโครงขวา
• มีอาการเบื่ออาหาร รับประทานอาหารไม่ลงและคลื่นไส้เป็นบางครั้ง
• ระดับไตรกีเซอร์ไรด์(TG)สูงขึ้นไขมันเลว(LDL)เพิ่มขึ้น ระดับไขมันดี(HDL)ลดลง

การป้องกัน

ผู้รู้ได้แนะนำแนวทางการป้องกัน และลดความเสี่ยงจากไขมันพอกตับ ดังนี้

• อย่าให้มีน้ำหนักตัวมากเกินไป
• ออกกำลังกายอย่างพอเหมาะเป็นประจำเพื่อเพิ่มอัตราการเผาผลาญอันเป็นการลดความเสี่ยงภาวะดื้ออินซูลินและไขมันพอกตับไปในตัว
• ลด และเลิกการดื่มสุรา ซึ่งจะเป็นการเพิ่มภาระให้ตับมากยิ่งขึ้น
• หลีกเลี่ยงการรับประทานยา หรืออาหารเสริมที่ไม่จำเป็น
• ป้องกันตัวเองจากการติดเชื้อ เช่น ฉีดวัคซีนป้องกันไวรัสตับอักเสบ มีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย ระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อต้องทำฟันและทำเล็บ
• อย่าละเลยการตรวจสุขภาพประจำปี
• หลีกเลี่ยงอาหาร และเครื่องดื่มที่มีส่วนผสม fructose corn syrup สูง โดยให้อ่านฉลากให้ดีว่า มีส่วนผสมของน้ำตาลชนิดนี้หรือไม่ เช่นน้ำอัดลม เครื่องดื่มบรรจุขวดหรือกระป๋องทั้งหลาย
• ลดแป้งขัดขาวในมืออาหาร เพิ่มผักผลไม้สด ถั่ว ธัญพืชที่มีเมล็ด เช่น เมล็ดฟักทอง งา กินเนื้อปลา ไก่
• ใช้น้ำมันมะกอก น้ำมันคาโนล่า หรือน้ำมันมะพร้าว ในการปรุงอาหาร
• เลือกกินไขมัน ที่มีคุณประโยชน์เช่น อะโวคาโด เนยจากมะพร้าว น้ำมันปลา(fish oil)
• กินผักที่ช่วยล้างพิษ เร่งกำจัดพิษตับ เช่น ผักตระกูลบร็อคโคลี่ คะน้า กะหล่ำ กระเทียม หัวหอม
• กินวิตามินบีและแมกนีเซียม (Magnesium) ที่ช่วยสนับสนุนให้ตับเยียวยาซ่อมสร้างเซลล์ตับที่เสียหายได้ดีขึ้น

นอกจากนี้ยังมีสมุนไพรที่ใช้เป็นทางเลือกบำรุงตับ และสามารถใช้ในภาวะไขมันพอกตับได้ ได้แก่ ขมิ้นชัน มะขามป้อม สมอไทย ลูกใต้ใบ รางจืด กระเทียม และมะนาว

อย่างไรก็ตามเมื่อเป็นแล้วสิ่งสำคัญสำหรับผู้ป่วยก็คือ การไปพบแพทย์ตามนัดสม่ำเสมอ และติดตามผลการรักษาอย่างต่อเนื่อง

แหล่งที่มา

http://www.thaihealth.or.th/

https://www.bumrungrad.com

https://abphy.com/user/chalidanok

http://inter.phyathai.com/medicalarticledetail/1/14/1469/TH

http://blog.docsuggest.com/1793/why-alcohol-is-not-good-for-your-liver/

http://www.globalhealingcenter.com/natural-health/liver-cleanse-foods/

ยาปฏิชีวนะเป็นยาที่ใช้ในการรักษาและป้องกันการติดเชื้อแบคทีเรีย เมื่อใช้อย่างถูกต้องพวกมันจะสามารถฆ่าหรือยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดปัญหา เช่นติดเชื้อที่หู ปัญหากระเพาะอาหารและปัญหาผิวต่างๆได้ ยาปฏิชีวนะที่แตกต่างกันก็มีปฏิกิริยากับประเภทของของแบคทีเรียและชนิดของปรสิตที่แตกต่างกันด้วย แพทย์จะจ่ายยาปฏิชีวนะโดยขึ้นอยู่กับเชื้อโรค (แบคทีเรียหรือพยาธิ) ที่เป็นสาเหตุของการติดเชื้อนั้นๆ อย่างไรก็ตามยาปฏิชีวนะจะใช้ไม่ได้กับการติดเชื้อที่เกิดจากไวรัส เช่นโรคหวัด ไข้หวัดใหญ่ การไอและการเจ็บคอ อีกทั้งยังใช้ไม่ได้กับกรณีการติดเชื้อราด้วย

ยาปฏิชีวนะได้กลายเป็นยาที่แพทย์ได้จ่ายให้คนไข้มากที่สุดประเภทหนึ่งในปัจจุบัน การจ่ายยาที่มากเกินไปนี้จะเป็นอันตรายกับผู้ป่วยเพราะอาจจะทำให้เกิดการดื้อยาขึ้นมาได้ นอกจากนี้การใช้ยาปฏิชีวนะมากเกินไปจะไปฆ่าเชื้อแบคทีเรียดีที่อาศัยอยู่ในลำไส้ และก่อให้เกิดผลข้างเคียง เช่นอาการท้องร่วง และคลื่นไส้

อย่างไรก็ตามเพื่อเป็นการลดอันตรายที่กล่าวมาข้างต้น จึงมีการแนะนำกันให้ใช้ยาปฎิชีวนะจากธรรมชาติมาช่วยด้วย อาหารหลายชนิดทำหน้าที่เป็นยาปฏิชีวนะจากธรรมชาติ และมีประสิทธิภาพในการรักษาปัญหาสุขภาพมากมาย นอกจากนี้ยาปฏิชีวนะธรรมชาติส่วนใหญ่ยังสามารถรักษาการติดเชื้อไวรัสและเชื้อรา อีกทั้งยังไม่ไปทำลายเชื้อแบคทีเรียดีที่อยู่ในร่างกายอีกด้วย

ยาปฏิชีวนะจากธรรมชาติเหล่านี้เพียงลำพังอาจไม่เพียงพอในการรักษาโรคติดเชื้อร้ายแรง ฉะนั้นสำหรับโรคที่เกิดจากการติดเชื้อที่รุนแรง เช่นไทฟอยด์ วัณโรค วิธีที่ดีที่สุดคือการใช้ยาปฏิชีวนะธรรมชาติเหล่านี้ในการรักษาเสริมด้วยยาปฏิชีวนะทั่วๆไปที่จ่ายโดยแพทย์ร่วมกัน ขอให้แน่ใจว่าคุณกินยาครบโดสตามแพทย์สั่ง มิฉะนั้นอาจนำไปสู่การเจริญเติบโตของแบคทีเรียและทำให้เกิดอาการดื้อยาจนส่งผลให้เกิดการเจ็บป่วยที่รุนแรงขึ้นได้

ต่อไปนี้คือ ยาปฏิชีวนะจากธรรมชาติ 5 อันดับแรก

1. กระเทียม

กระเทียมเป็นยาปฏิชีวนะจากธรรมชาติที่ช่วยในการต้านเชื้อราและเชื้อไวรัส ผลการศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารจุลินทรีย์และการติดเชื้อ 2552 พบว่าสารประกอบกำมะถันที่เรียกว่าอัลลิซิในกระเทียมเป็นสารออกฤทธิ์ นอกจากนี้กระเทียมยังมีวิตามิน สารอาหารและแร่ธาตุที่มีประโยชน์ต่อร่างกายโดยรวมด้วย

วิธีการนำไปใช้

• กินกระเทียมดิบ 2-3 กลีบในขณะท้องว่าง และให้ใช้กระเทียมในการปรุงอาหารด้วย
• การกินอาหารเสริมกระเทียมก็ยังช่วยป้องกันเชื้อโรคและโรคต่างๆได้ด้วย เพื่อความแน่ใจให้ทำการปรึกษาแพทย์ก่อนการกินอาหารเสริม

2. น้ำผึ้ง

น้ำผึ้งถูกจัดเป็นหนึ่งในยาปฏิชีวนะธรรมชาติที่ดีที่สุด มีคุณสมบัติต้านการอักเสบ และเป็นยาฆ่าเชื้อโรค จากการศึกษา 2557 ของสมาคมเคมีอเมริกันพบว่าน้ำผึ้งมีความสามารถในการต่อสู้กับการติดเชื้อในหลายระดับ ทำให้เป็นการยากที่แบคทีเรียจะพัฒนาตัวเองในการต้านทานได้ การรวมตัวกันอย่างลงตัวของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ ความเป็นกรด ความเข้มข้นของน้ำตาลที่สูงและโพลีฟีนทำให้น้ำผึ้งฆ่าเซลล์แบคทีเรียได้ เพื่อให้ได้ประโยชน์ในเรื่องการต่อต้านเชื้อของน้ำผึ้งสูงที่สุด ส่วนใหญ่มักจะใช้น้ำผึ้งป่า หรือน้ำผึ้งออแกนิค น้ำผึ้งมานูก้ายังเป็นตัวเลือกที่ดีและได้พบว่ามีประโยชน์ในการรักษาบาดแผลที่ทำให้เกิดหนองได้ด้วย

วิธีการนำไปใช้

• เพื่อเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกันของคุณให้ดื่มน้ำผสมน้ำผึ้งและอบเชยในปริมาณเท่าๆกันวันละครั้ง
• ใส่น้ำผึ้งในชา ทำเป็นสมูทตี้ หรือผสมในน้ำผลไม้ก็เป็นอีกหนึ่งวิธีที่ดีที่จะทำให้ดีต่อสุขภาพ

3. น้ำมันออริกาโน

จากการศึกษาในปี 2544 โดยศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยจอร์จทาวน์ ระบุว่าน้ำมันออริกาโนอาจมีประสิทธิภาพต่อต้านแบคทีเรียที่ทำให้เกิดการดื้อยา คาร์วาครอลเป็นส่วนประกอบทางเคมีในน้ำมันออริกาโนที่ช่วยลดการติดเชื้อได้อย่างมีประสิทธิภาพที่มีการใช้กันในสมัยโบราณ

นอกจากนี้ยังมีสารต้านอนุมูลอิสระ สารต้านการฆ่าเชื้อไวรัส เชื้อรา ต้านการอักเสบ ต้านปรสิตและมีคุณสมบัติบรรเทาปวดอีกด้วย

วิธีการนำไปใช้

• สำหรับการรักษาเท้าหรือเล็บที่ติดเชื้อ ให้ใส่น้ำมันออริกาโน 2-3 ช้อนชาลงไปในอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่น หลังจากนั้นให้แช่เท้าลงไป แช่ไว้ประมาณ 2-3 นาทีทุกวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์
• สำหรับไซนัสและอื่น ๆ ที่ติดเชื้อทางเดินหายใจส่วนบน ให้ใส่น้ำมันออริกาโน 2-3 หยดลงไปในหม้อต้มน้ำและสูดดมไอน้ำ ทำเช่นนี้วันละครั้งจนกว่าการติดเชื้อจะหายไป

4. สารสกัดจากใบมะกอก

ยาปฏิชีวนะตามธรรมชาติของสารสกัดจากใบมะกอกสามารถรักษาการติดเชื้อแบคทีเรียที่แตกต่างกัน จากการศึกษาในปี 2547 ที่มีการตีพิมพ์ในวารสาร mycoses มีข้อสังเกตว่าใบมะกอกมีศักยภาพเป็นยาปฏิชีวนะที่ช่วยต่อต้านเชื้อแบคทีเรียและเชื้อรา นอกจากนี้สารสกัดจากใบมะกอกยังมีคุณสมบัติต้านการอักเสบ และต้านอนุมูลอิสระอีกด้วย

วิธีการนำไปใช้

• คุณสามารถทำสารสกัดจากใบมะกอกไปใช้นอกบ้านได้ โดยใส่ใบมะกอกสดสับหนึ่งกำมือลงในขวดแก้วที่มีฝาปิด เทวอดก้าให้ท่วม ปิดฝาและเก็บไว้ในที่มืดเป็นเวลา 4-5 สัปดาห์ หลังจากนั้นก็ทำการกรองน้ำมันออกมาโดยใช้ผ้าขาวบาง เพียงเท่านี้คุณก็จะได้สารสกัดจากใบมะกอกโฮมเมดที่พร้อมใช้งาน
• อีกตัวเลือกหนึ่งคือการกินสารสกัดจากใบมะกอกในรูปแบบอาหารเสริม 250-500 มิลลิกรัมต่อแคปซูล วันละสองครั้งเป็นประจำ แต่ควรปรึกษาแพทย์ก่อนการใช้งาน

5. ขมิ้น

ในทางการแพทย์อายุรเวทและแพทย์แผนจีน ระบุว่าคุณสมบัติการเป็นยาปฏิชีวนะของขมิ้นถูกนำมาใช้เพื่อช่วยทำลายเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรคและช่วยส่งเสริมการป้องกันของร่างกายตามธรรมชาติ นอกจากนี้ยังช่วยป้องกันการติดเชื้อแบคทีเรียในแผลได้ด้วย จากผลการวิจัยที่ถูกตีพิมพ์ในวารสารการต้านจุลชีพและเคมีบำบัดในปี 2552 ระบุว่าฤทธิ์ต้านจุลชีพของขมิ้นชันกับเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรคในกระเพาะอาหารแสดงให้เห็นผลในเชิงบวก โดยมีเคอร์คิวมินเป็นสารออกฤทธิ์ในขมิ้นชัน

วิธีการนำไปใช้

• ผสมผงขมิ้น 1 ช้อนโต๊ะกับน้ำผึ้ง 5-6 ช้อนโต๊ะ เก็บไว้ในขวดสุญญากาศ กิน½ช้อนชา วันละสองครั้ง
• นอกจากนี้ยังสามารถใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารขมิ้น 400-600 มิลลิกรัมวันละสองครั้ง แต่ควรมีปรึกษาแพทย์ก่อนการใช้งาน
• ดื่มน้ำขมิ้นสกัด 2-3 ขวด หรือ 1-2 ซองต่อวัน

เคยมีคนถามว่าขมิ้นชันกินวันละเท่าไหร่ถึงจะเห็นผล มันยากนะครับที่จะบอกให้ชัดเจนว่ากินเท่าไหร่ ที่ว่ายากก็เพราะว่าการดำรงชีวิตของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางคนชอบกินของปิ้งย่าง บางคนก็ดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี รวมถึงขมิ้นที่บริโภคได้ก็มีอยู่หลายรูปแบบไม่ว่าจะเป็น กินขมิ้นสดกับน้ำพริก กินขมิ้นผงแคปซูลหรือกับแกงต่างๆ หรือแม้กระทั่งขมิ้นสกัดที่สกัดกันมาเฉพาะสารสำคัญ จากปัจจัยต่างๆเหล่านี้การกินเท่าไหร่จึงได้ผลเป็นสิ่งที่ตอบได้ยากมาก ผมว่าก็คงไมม่มีใครฟันธงได้ แต่ที่แน่ๆเราควรจะทราบว่าปริมาณที่กินได้ต่อวันเป็นเท่าไหร่

จำนวนขมิ้นที่สามารถกินได้ต่อวันนั้นขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ในการกิน ซึ่งได้แก่ กินเพื่อป้องกัน หรือกินเพื่อรักษา รวมถึงวิธีในการกินด้วย เพราะขมิ้นโดยปกติจะไม่ละลายในน้ำ แต่จะละลายในไขมันทำให้ขมิ้นถูกขับออกจากร่างกายก่อนที่ร่างกายจะสามารถดูดซึมได้ รุปแบบในการบริโภคของขมิ้นจึงมีหลักๆตามที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น แต่ก็ยังมีรูปแบบเพิ่มเติมอีกรุปแบบหนึ่งคือการสกัดขมิ้นเพื่อให้ละลายน้ำได้เพื่อให้ร่างกายดุดซึมสารสำคัญได้ดีขึ้นด้วย

จากการค้นหาข้อมูลต่างๆพบว่ามีสถาบันที่น่าเชื่อถือในต่างประเทศที่มีการทำการวิจัย และทดสอบจำนวน และรูปแบบในการกินว่าควรเป็นเท่าไหร่ ดังนี้

ข้อมูลของศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยแมรี่แลนด์

• ขมิ้นสดหั่น เช่นกินกับน้ำพริก หรือสลัด ปริมาณที่กินได้คือ 1.5 – 3 กรัมต่อวัน
• ขมิ้นตากแห้ง ผงขมิ้น ปริมาณที่กินได้คือ 1 – 3 กร้มต่อวัน
• อาหารเสริมในรูปแบบผง (เคอร์คิวมิน) ปริมาณที่กินได้คือ 400 – 600 มิลลิกรัม 3 ครั้งต่อวัน

สำหรับประสบการณ์ของตัวผมเอง ผมกินขมิ้นชันสกัดที่ละลายน้ำได้ ไม่มีกลิ่นฉุน มาได้ก็น่าจะ 3 ปีละครับ ผสม 1 ช้อนชาพูนๆ (ประมาณ 5 กร้ม) กับน้ำ 500 มิลลิลิตร ดื่มเป็นประจำทุกวัน ก็ไม่มีผลอะไรที่ไม่ดีนอกจากจะรู้สึกว่ามีสุขภาพดีขึ้น ดังจะเห็นได้จากโรคประจำตัวที่เคยเป็นก็ไม่ได้เป็นมานาน อาการที่เหมือนมีเสมหะอยู่ในลำคอตลอดเวลาก็หายไป ดื่มพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลก็ไม่รู้สึกว่ามีอาการเมาค้าง เป็นต้น ลองดูครับกินแบบไหนก็ได้ ได้รับประสบการณ์สุขภาพดีๆ แล้วก็มาบอกต่อกันนะครับ